This page was exported from nalènt...
[ http://www.diaolin.com/wordpress ] Export date: Sun Sep 15 22:52:14 2024 / +0000 GMT |
l'anima de la nogarana scala lì, sul dòs postàda ala nogara con vintitrèi scalini de peràr e i rami 'n tèra, sechi 'nde l'ultim sguardo al ciel a svoltolon sul prà i slàima sò pasion scalini slisi, torci che ràmpego pu 'mprèsa par desmisiàr la val 'nden brèghel fòrt come 'n tòn co i braci sora 'l vènt scorla 'l pensier postà su 'n cima l'arbol e crìdo fòrt, pu fòrt che pödo e tut entorn che tase anca l'Avìs, el ronca pian lontan 'n arnài che 'l sgola a tonde cercar en anima e sgrifàrghe 'l cör gnanca 'n susùr gnanca 'n respiro gréo me 'l ciàmo a urli che 'l vègnïa arènt portar sui cròzi 'l mè pèt sgaùs ma 'l gira l'òcio e pò 'l se slontàna sempro pu 'n su su 'n vèrs le cime 'l ghe n'à 'n festìdi dei mè strangoši l'à 'n ment el viver vesìn al sol e la nogara la scorla 'n mìgol me par sia 'n sgrìsol cigà a qoel angiol vèi töime sùbit pòrteme 'n ciel valgùn no 'ntènde sòna 'l segón Giuliano E' l'anima di un noce che inconsciamente lancia un ultimo grido vedendo che gli hanno spezzato le braccia, un grido d'aiuto ad un falco che vola libero, indifferente anche lui. |
Powered by [ Universal Post Manager ] plugin. HTML saving format developed by gVectors Team www.gVectors.com |