sgrifàde…
el m’à sgrifà ‘l bastardo
lasando ‘n sgrèben dent
portando dré i mè sogni
nasùdi pian ‘n de ‘l cör
el m’à carezà ‘l vél
ongèndo de parole
le sgrìnfie söi pu spìze
entànt che ‘l le ‘mpiantava
el m’à sgrifà la pèl
lasandola lì al sol
come che ‘l fus na préda
che la se crèpia, séca
el m’à dezipà l’anima
co ‘n baso tébi e dolc
sanguéta che sugàva
mé de maìstro ai làori
el m’à davèrta a ròcol
denanzi a qoel vènt sùt
ma adès l’è nà, scampà
l’è sol ‘n de i mè strangoši
ma ‘l m’à sgrifà dal bòn
fasèndome ‘n mal fiš
e adèš ‘n del spègio arzènt
me gato ‘l sogno mè
pò föra ‘l ciel l’è azùr
de dré da i vedri néti
la sera, ‘l par de Agost
co i brìgoi šòi de stéle
se pòsta ‘n merlo e ‘l fis’cia
su i scùri mai seràdi
campane ‘n mèz al pèt
e ‘nnanzi al lèt en sgiànz
sul viso ‘n bèl soriso
e ‘l ghirlo ‘l bate l’ùš
portandose la sgeva
lontan da i mè pensieri
e i mè cavèi sul vènt
me sento ‘l cör che bate
orlòi de i dì pu mèi
pan pian vèn su la nòt
cròda na stéla
adèso, mi
Giuliano
Questo/a opera è pubblicata con una Licenza Creative Commons
