|
|
el cör de legn...se 'l fus stá 'n toc de tía quel cör che as empizá la fiama che 'l daría no la saría sí forta no só quel che é suzest de dent 'ndè stó mis-mas ma 'l bel che me destempra l'é 'n sol che me careza e 'l vent che a volte 'l sofia la fiama 'n pöc el cucia ma 'l cör de legn che l'arde nol zede nanca 'n pel de dent el gá stà storia che 'l lo mantegne vío pazient, el brusa dent e 'n pó 'l sfaliva pian se cendro ti no vös svizineghe ogni tant en rametin de dasa che 'l daghia ancor pú calt veras che 'n primavera drè a 'n sol che sliga l'anima quel cör che scalda pian sará 'ncor lí broent Giuliano |
