|
|
luna petiža...e la se spègia lì sóra 'l lac' come 'na sióra 'n pél pù petiža coi òci dolci, le gàlte tèndre dedré 'n tramonto che 'l se le 'nrösa pò a saludàrla vèn sù dal font en sbrìgol tebi de anime 'n l'aqoa par sdindonàrse su l'onda cèta mandarghe basi par far l'amor éla ževìla, col nas ensù la se và a scònder lì dré dal mont la fà 'n ociét, la berechina 'nden colp tut tase e 'l lac' el pòlsa forsi che i dòrmia dré 'n šaš al scur quei brigoloti che à 'rzentà l'onda con dent 'ndel cör pašion sinžere che 'n dì quel bòzol ghe vöghia bèn Giuliano |
